Affetmeyin

Ey İnsanoğlu!

Eriyor vicdanın...

Erkenden kalkar ya da hava kararıncaya kadar beklerim.

Yepyeni kitaplar,kelimeler ve altı çizilmişlerle buluşmak için.

Otururum sandalyeme.

İçimdeki umutlarla birlikte dökülür kelimelerim kağıda.

Kalbimden yazarım ben,hissederek.

Malesef...

Şu sıralar erkenden kalksam da,hava zifiri karanlık olana kadar beklesem de,

Yepyeni kitaplar,kelimeler ve altı çizilmişlikler biriktirsem de,

Bi'umut diyerek otursam da sandalyeme...

Olmuyor.

Kalbim acıyor.

Gencecik,pırıl pırıl insanlar ölürken elim gitmiyor kaleme...

Kalbimden acıdan başka bir şey dökülmüyor şu sıralar...

Geçeceğini umut ediyorum bu karanlık günlerin.

Güzel günleri heyecanla bekliyorum.

Siyasetin ve egonun zehrine bulananları,

Gencecik insanları hayatlarından,umutlarından,ailelerinden koparanları...

Affetmeyeceğim.

Kirli oyunlara kurban gidenler...

Gencecik yaşlarında hayalleri çalınanlar...

Sizler de bizleri affetmeyin.

Engel olamadık. Umut olamadık. Yaşatamadık sizleri.