''Çocukluğun elinden alınmış gibi olursun şimdi...''
Herkesin karşıya, benim sana bakışım...
Bizi anlatan en güzel an, en güzel kare bu sanırım.
Bu fotoğtafın üzerine pek cümlem yok...
Gökyüzü gibi sonsuz olsun isterdim seninle olan günlerim...
Keşke'leri geri verip, yerine kocaman iyi ki'ler alabilmek isterdim.
Ama her keşkenin yerini bir iyi ki almıyor malesef.
Böyle yokluklarda iyi ki'ler bize yardımcı olmaz.
Çünkü senin olmadığın gün keşkeye mecburum.
Ruhum gizli bir okestra, bilmediğim kemanlar, davullar çalıyorum ve içimde yankılanıyorlar.
Bütün duyduğum bir senfoni.
Sen bu senfoninin en özelisin.
Öğrettiklerin, yaşadıklarımız, sen varken anlamı olmayan ama şimdi yerli yerine oturmuş anlamlı nice anı ile bana kalan 'sen' kocaman bir iyikisin!
Kopkoyu suskunluğum, hıçkıra hıçkıra değil de için için sessizce döktüğüm gözyaşlarım var elbet. Ama merak etme. Denge noktam belli. Sevgim, özlemimden büyük!
Sana olan hayranlığım ve sevgim ile...
Babalar günün kutlu olsun canımın içi!
''Bana bir masal anlat baba!
İçinde bütün oyunlarım,
Kurtla kuzu olsun şekerle bal.
Baba bir masal anlat bana!
İçinde denizle balıklar,
Yağmurla kar olsun güneşle ay.
Anlatırken tut elimi,
Uykuya dalıp gitsem bile,
Bırakıp gitme sakın beni.
Bana bir masal anlat baba!
İçinde tüm sevdiklerim...''
Bu şarkı da seninle bana gelsin...
