Geçenlerde bir kitap okudum.
Hayatı sadeleştirmek üzerine yazılmış.
Adı mı?
'Derle, Topla, Rahatla'
Bir sürü şey anlatıyor ama işin özünde 'at' diyor.
Eline aldığında sende bir his uyandırmıyor, seni heyecanlandırmıyorsa 'at'.
O, bu, şu diye ayırma. Her şey için uygula.
Tabii ben şimdi valiz hazırlama işine girişince bir gaza geldim.
Dedim atacağım...
Yani öyle tek tek elime alıp, bu bana ne hissettirdi diye de pek sorgulamayacağım hem de.
Bir çekmece, iki çekmece derken üçte kaldım.
Bir poşetin içinde bir dosya...
O dosyanın içinde sıkıştırılmış, katlanmış, buruşmuş büyük küçük bir sürü kağıt...
Dedim bunları da atayım.
Varlıklarından bile haberim yokmuş nasılsa baksana...
Bir bakalım ama neymiş diye de açtım tabii.
Önce fotokopi kağıtlarına basılmış birkaç resim gördüm.
Sonra benim yanına yazdıklarımı.
Sonra diğer kağıtları...
Mektuplarımmış meğer onlar.
Yazıp yazıp kenara sıkıştırdıklarımı toplamışım bir yere.
Okuyup okumamak arasında kalsam da neler yazdığımı merak edip okudum.
''Gidenler, kalanlarda yaşıyormuş.
Gittiğinde anlamaya başladım.''
''İlk acı değil diye avutuyorlar.
Son acı olmayacağını anlatıyorlar.''
''İnsan zaman kılığında bir ölüm hecesiymiş.
Ölümü nerende sakladığını düşünürken anladım.''
''Bahçe usul usul iyileşmeye başlamıştı ki babam öldü.
Gökyüzü yere indi.
Babam, sustuğu bütün sözleri götürdü.
Toprağın gökyüzünden büyük olduğunu o gün anladım.''
''Bu sensiz 69. gün ve benim sensiz kutladığım ilk doğum günüm...
Kim bilir sensiz kaç yeni yaşa gireceğim.''
''Bugün 4 yıl bitti...
Zaman durmuyor.
Hayat devam ediyormuş bak.
Neler neler oluyor hayatımızda.
Bir eksik sensin.''
Gibi gibi...
Sayfalarca kelime...
Bazısı benden, bazısı okuduklarımdan, bazısı ortaya karışık sayfalarca kelime...
Yakın zamanlarda da şu cümleleri not etmiştim defterime...
''Yaza yaza,
düşe kalka,
hem güle oynaya hem ağlaya ağlaya,
büyüyor demek her çocuk.''
Böyle böyle büyüdüm ben de demek ki...
Büyüdüm ki 'attım' hepsini.
Hiç düşünmedim hem de.
Okuyunca kalbim sızladı hafiften ama elim hiç titremedi atarken.
Vadeleri dolmuş diyelim.
Sonuç mu?
Atın.
Tutmayın.
Hem kelime değil mi canım hep var...
Yenisini yazarız.
Hem kelimelerin pek çoğunu da daha güzellerinden seçeriz.
Değil mi?
Eşyalar için de uygulayayım diyorum.
Birkaç şeyi attım bile.
Ama gözlüklerini, saatini, telefonunu, rozetini atamam.
Derleyip topluyorum.
O kadar rahatlamasam da olur bence...
